Areo

 La exa'l mundu esiste

 sentáu cabo'l dolmen
 allá, no más cimero,
 del vieyu Monte Areo.
  Na xera los caxellos,
  na tarde d'andarines,
  na mar de los maizales.
  na flor de los pumares...
  La exa'l mundu esiste
  sentáu cabo'l dolmen
  allá, no más cimero,
  del vieyu Monte Areo.
  Pues búscome y afáyome,
  y soi si quiero ser,
  y formo xermandía
  en cómplice armonía
  de piedra,
  tierra,
  fonte,
  y, en finxu l'horizonte,
  la vida espolletando
  mortal y eterna.
  Amén.