jueves, 9 de noviembre de 2017

El Suañador Vagamundu

Cuandu na nuachi seli las estrellas chisgaban nel cialu
un barcu de velas esgayadas atracóu adulcis nel mualli.
Era la navi del Suañador Vagamundu, qu’un viayu
llobu de mar pixuatu me cuntari cuantayá nuna nuachi de velea.
 Saliarun entoncias bisarmas blancas comu faloupus
que fuarun espardiándusi pelas caleas valeiras
hasta amatagasi colas solombras.
De siguíu, una bluma trupa avanzóu pela mar
ya entróu nel puablu hasta anubrir la casa’l fuau de lus suañus
deixandu güir sólu’l febli burbús de la mar bella.
Cola alborada, lus bardus saliábansi mudus colas caras pálidas
ya lus guayus ingriantus nas sous pozas renigridas.
Ya miantras las bisarmas mariñeiras bociaban
desdeixadas xugandu al mus so lus curadíus,
lus nuastrus suañus muartus iban ya vinían comu la ocla
que las folas deixan beisándunus lus piais.