Sentada nun mantu d'ocle
allá, nel vieyu puertu
balleneru d'Entrellusa,
la Serena
arrima una bígara a la oreya
pa sintir
la mar xunto a la mar.
Pues, como sabia fía que ye
del maxín y los océanos,
conoz la Serena
qu'hai dos maneres hermanes
de sintir la mar:
Una, viviéndola.
Otra, suañándola.
