Arroxando fornaes de mañana, de mañanes y
d'albancia y de pallabres seles como güeyos serondos.
Tresnando'l pan pa matar la zapera de los suaños,
de les rises afogaes, de los díes buxos de ñuberos y medrana.
Qu'hai un tayuelu pa cadún nesta posada.
Y hai escudiella y pan, y calor de llar y pallabra pacetible.
Desalienda, viaxeru fatigáu, viaxeru d'otres dómines
au suañar costaba un corazón d'enfotu.
Desalienda y agüeya selequino'l tiempu que t'afalaga,
esa interminable riestra d'historia por facer y tresnar,
por iguar coles tos manes d'alfareru infatigable,
d'artesanu de la paz, d'apurridor de díes ensin povisa
y nueches de ruxerrux y lloréu...
Que mañana hai un camín y un horizonte.Que mañana hai una andecha y un tiempu pa xorrecer amigances.
Qu'hai cantares, y foguera, y folixa, y xuntanza...
Y manes xuncíes a manes, y pallabres con pallabres.
